Herberekening

Ik heb een boze man aan de lijn. Zijn ex-vrouw van wie hij al 4 jaar gescheiden is wil een herberekening van de alimentatie. In het convenant staat dat ze elke 2 jaar moeten herberekening. Hij heeft een eigen bedrijf en de afgelopen jaren veel verdiend.

Boos zegt hij “moet ik dan nog meer afdragen aan haar, ik ben er al vier jaar vanaf en nu moet ik nog meer geld storten ik kan net zo goed stoppen met werken”.

Samen komen ze naar de praktijk. De sfeer is erg grimmig. Als ze plaats nemen schuiven ze de stoelen zo ver mogelijk uit elkaar. Ze kijken elkaar niet aan en de non-verbale houding spreekt boekdelen.

We vragen wie het woord wil nemen,

Niemand zegt iets…

Dan zeggen wij tegen haar “wil jij misschien beginnen”.

Ze vertelt dat ze graag een herberekening wil zoals staat opgenomen in het convenant. Dat ze weet dat hij nu veel meer verdiend en dat ze hebben afgesproken dat de
kinderalimentatie bij veel meer verdienen van één van beide omhoog kan. Dat wil ze graag weten in het belang van de kinderen.

In zijn nek begint een ader te kloppen. Hij schuift de stoel waar wielen onder zitten met een duw naar achter. Legt zijn armen over elkaar heen en kijkt Richard boos aan.

“Dit is toch niet eerlijk? Het hele jaar heb ik kei en keihard gewerkt voor een paar centen. Elke ochtend sta ik vroeg op en ik ben in de avond laat thuis. Ik heb last van mijn rug maar ik zet gewoon door. De afgesproken alimentatie betaal ik elke maand netjes op tijd. Ik heb een eigen bedrijf en heb de afgelopen twee jaar goed verdiend. Dit geld stop ik in een pot voor mindere jaren, want iedereen die weet dat het niet te betalen is als zelfstandig ondernemer om je te verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid. Ik heb nu een klein beetje meer rust dat ik mijn eigen potje kan vullen. En dan krijgen we nu dit?!

Zij krijgt de tranen in de ogen en zegt geëmotioneerd.
“ jij snapt er echt helemaal niks van!”

Hij schreeuwt nu bijna
“ leg het met dan uit”

Dikke tranen rollen nu over haar wangen. Als ze weer kan praten legt ze uit dat de kinderen vaak aangeven dat ze naar papa toe willen. Papa gaat met ze uit-eten soms in een weekend wel drie keer. Papa heeft ook een playstation gekocht en papa zegt dat ze meer bij hem komen wonen dat ze dan een nieuwe slaapkamer mogen uitzoeken.

Hij kijkt haar verontwaardigd aan;
Lieve Anja, geloof me dit verhaal is echt niet juist. Die playstation die hebben ze te leen van mijn broer die een paar maanden naar Australië is, daarna moet het apparaat met alle spellen terug.

We hebben nog nooit drie keer in één weekend uitgegeten. We zijn vorige weekend 1 x bij de mac geweest en ik heb 1x friet gehaald en we hebben een keer bij mijn moeder gegeten.

En dat van die nieuwe slaapkamer is helemaal een fabel, ik zeg altijd dat ze een fantastische moeder hebben en dat ze niet mogen zeuren om nieuwe spullen omdat wij er beide heel hard voor moeten werken.

Waterig kijkt ze hem aan….
Het is heel stil aan tafel maar de sfeer is omgeslagen van vijandig naar verwondering…

We zien het heel vaak, dat kinderen dingen tegen ouders zeggen die zij misschien wel zo geïnterpreteerd hebben maar die de ouders niet zo bedoeld hebben. Bewust of onbewust kan het er dan insluipen dat jullie tegen elkaar worden opgezet met alle gevolgen van dien.

Als communicatie in de relatie al moeilijk was dan wordt het na de scheiding vaak niet beter. Het is dan van een nog groter belang om echt goed naar elkaar te luisteren en als je ergens mee zit het toch aan elkaar te vragen en het niet in te vullen.

Dit stel besloot dat vader per maand 50 euro extra op de kinderrekening zou storten als hij het kon missen. Op het einde van het jaar hadden ze dan een spaarpotje waarvan ze de kinderfeestjes van de kinderen die ze gezamenlijk deden konden betalen. En als er nog geld over was dan konden ze als ‘ oud” gezin een gezamenlijk uitje maken.

Anja stuurde ons maanden na ons eerste gesprek een mail. Ze schreef dat ze besefte dat ze altijd bang was geweest dat de kinderen meer naar papa zouden gaan omdat mama soms geen geld had om leuke dingen te doen. Maar dat ze door haar gesprek met haar ex had geleerd dat deze zorg niet terecht was. Ze had gezien dat hij het echt meende toen hij zei dat ze haar een goede moeder vond dat was voor haar een keerpunt geworden. Als haar iets dwars zat dan belde ze hem tegenwoordig gelijk op. En andersom gebeurde dat ook.

Haar laatste zin in haar mail was ik snap nu pas jullie slogan:
“ ex ouders bestaan niet”.